baza firm specjalistycznych
wiedza i doświadczenie
bezpłatne doradztwo
Marek Świerczyński, Poznań tel. +48 790 770 934
e-mail: biuro@prosel.pl
Osuszanie budynków, ścian i przecieków
METODY OSUSZANIA BUDUNKÓW i MURÓW
Czym jest osuszanie?
Osuszanie to zbiór prac, jakie należy wykonać, aby usunąć nadmiaru wilgoci z przegrody. Niestety nie każde działanie można zaklasyfikować, jako osuszanie. Zasadniczo osuszaniem można nazwać proces w wyniku, którego przegroda wysycha sama dzięki odcięciu dopływu wilgoci.
Poza prawidłowo wykonaną izolacją pionową ścian fundamentowych, musimy być pewni, że przegroda posiada przegrodę/izolację poziomą.
Istnieje wiele metod osuszania budynków, a jeszcze więcej opinii na temat ich skuteczności.
Metoda iniekcji:
Jest to najczęściej stosowana metoda i uznana przez ekspertów na całym świecie. Polega ona na wytworzeniu w przegrodzie przepony przerywającej podciąganie kapilarne i uzyskaniu, w późniejszym czasie, obszaru o normalnej wilgotności powyżej tej przepony.
Iniekcja grawitacyjna - polega na wywierceniu w przegrodzie otworów o średnicy 20-30 mm w rozstawie osiowym 10-12,5 cm. Kąt nachylenia otworów wynosi zazwyczaj 30-45º. Metoda ta jest skuteczna w ścianach o wilgotności na poziomie do 12% wilgotności masowej. Metoda ta ma również ograniczenie do grubości ściany max. 60 cm.
Iniekcja ciśnieniowa - średnica odwiertów wynosi 12-18 mm, a kąt nachylenia nie przekracza 30º (odwierty mogą być wykonywane również poziomo, jednak zazwyczaj ich kąt nachylenia wynosi kilka-kilkanaście stopni). Na rynku dostępne są obecnie substancje iniekcyjne na bazie krzemianów, silanów, siloksanów, silikonianów, mikroemulsji silikonowych oraz akrylanów.
Najstarsza metoda:
Metoda polega na fizycznym odtworzeniu izolacji poziomej, czego ponownie rezultatem jest wysychanie muru. Należy tu wymienić podcinanie murów (ręczne, mechaniczne), podmurowywanie ław fundamentowych oraz wbijanie w ścianę blach ze stali nierdzewnej.
METODY SZTUCZNE (nielikwidujące przyczyny)
Osuszanie gorącym powietrzem - Bezwzględnie należy zapewnić skuteczną wentylację pomieszczeń. Przy niskich temperaturach otoczenia wprowadzane z zewnątrz powietrze jest ogrzewane.
Osuszanie mikrofalowe. Generator ma wygląd skrzynki z kierunkową anteną - i przystawiony do ściany - emituje pole elektromagnetyczne o częstotliwości 2,45 GHz. Oddziaływanie tego pola na cząsteczki wody wprawia je w ruch, czego rezultatem jest podniesienie się temperatury muru. Po nagrzaniu muru do odpowiedniej temperatury generatory przestawia się. Czynności te powtarza się sukcesywnie do momentu obniżenia się zawilgocenia przegrody do wymaganego stopnia. Metoda ta jest bardzo skuteczna (także przy murach grubych, rzędu 2,5 m), jednak jej nieodpowiednie zastosowanie może doprowadzić do uszkodzenia ściany. Zbyt duża moc generatora lub zbyt długi czas ogrzewania spowoduje miejscowe przegrzanie ściany, objawiające się najpierw pojawieniem się naprężeń termicznych, grożących powstawaniem rys i spękań. Podczas emisji mikrofal dochodzi również do zniszczenia życia biologicznego mogącego występować w przegrodzie. Metoda ta może być stosowana tylko przez wyspecjalizowane firmy posiadające doświadczenie oraz przyrządy pomiarowe.
Osuszanie absorpcyjne - polega na odbieraniu wilgoci z murów przez osuszone powietrze. Proces ten jest skuteczny przy zamkniętych oknach i drzwiach. Metoda ta pozwala także na osuszanie przegród, gdy wilgotność powietrza w osuszanym pomieszczeniu spadnie do ok. 30%. Jest to proces cykliczny - suche powietrze w kontakcie z wilgotnymi przegrodami odbiera od nich wilgoć, wilgotne powietrze jest osuszane przez absorbent, podgrzewane i ponownie skierowane do pomieszczenia. Natomiast wilgoć usuwana jest na zewnątrz budynku.
Metody kondensacyjne - są najskuteczniejsze w temperaturach wynoszących od +20ºC do +25ºC, ale stosuje się je w znacznie szerszych zakresach temperatur, także niewiele wyższych od zera. Efektywnie działają przy wilgotności względnej powietrza wynoszącej przynajmniej 30% (przy niższych nie powinno się ich stosować), przy czym ich efektywność rośnie wraz ze wzrostem wilgotności i temperatury powietrza. Wymagają zamkniętych okien i drzwi. Zaletą osuszaczy kondensacyjnych (fot. 7-8) jest zróżnicowana wydajność, co pozwala na dopasowanie mocy urządzenia do wielkości pomieszczenia). Parametry osuszacza należy tak dobrać, aby w ciągu godziny można było wymienić ok. 3,5 objętości powietrza w pomieszczeniu.
Najbardziej efektywną metodą osuszania jest stosowanie technik mieszanych, np. jednoczesne zastosowanie osuszaczy sorpcyjnych w połączeniu z osuszaniem mikrofalowym (generatory mikrofalowe wyprowadzają wodę zawartą w kapilarach w kierunku lica przegrody, skąd odbierają ją osuszacze sorpcyjne) - taka forma doskonale sprawdza się np. przy usuwaniu wody ze ścian powyżej wykonanych przepon blokujących podciąganie kapilarne. Stosuje się je również w budynkach po powodzi lub zalaniu.
KONTROWERYJNE METODY OSUSZANIA:
Iniekcja krystaliczna
Iniekcja krystaliczna to opatentowana przez dr Wojciecha Nawrota metoda, polegająca na wykonaniu otworów i wprowadzeniu przez nie zaprawy iniekcyjnej będącej wodnym roztworem cementu portlandzkiego i aktywatora krzemianowego. Metoda ta nie wymaga wstępnego osuszania muru. Jak podaje jej autor, blokada w murze tworzy się już po 7-10 dniach i może być stosowana w każdym murze, bez względu na jego grubość, stopień zawilgocenia i zasolenia.
Technologia iniekcji krystalicznej jest praktycznym rozwinięciem prac naukowych Ilii Prigogina - profesora Uniwersytetu Brukselskiego - odnoszących się do zjawisk samoorganizacji kryształów, za którego matematyczne i termodynamiczne uzasadnienie w warunkach dalekich od równowagi termodynamicznej uczony ten otrzymał w 1977 r. Nagrodę Nobla.
Metoda elektroosmozy:
Metoda popularna w ubiegłym stuleciu, w latach 70. i 80. Metoda wykorzystuje zjawisko transportu wilgoci w polu elektrycznym. Polegała ona na wytworzeniu (wymuszeniu) różnicy potencjałów za pomocą napięcia 24 V między dolną a górną częścią muru, co powodowało powrót wody w kierunku gruntu. Obecnie jest także spotykana pod różnymi nazwami i postaciami, także w wariancie, w którym ruch wilgoci w kierunku gruntu ma być wywołany poprzez fale emitowane przez podłączony do prądu specjalny aparat.
W materiałach firmowych można spotkać także metodę opisywaną, jako grawomagnetokinetyczną, polegającą na zawieszeniu specjalnego, pracującego bez żadnego zasilania aparatu, powodującego, według zapewnienia producenta, osuszenie muru do poziomu gruntu, a w przypadku funkcjonujących hydroizolacji także pomieszczeń piwnic.
Magiczne płyny:
Na rynku można spotkać również firmy czy ludzi, nazywamy ich „znachorami budowlanymi" proponujących inwestorom zupełnie bezinwazyjne, osuszenie za pomocą specjalnego płynu, który po naniesieniu na ścianę „wypycha" wodę/wilgoć w poziomie w kierunku gruntu.
LITERATURA
M. Rokiel, „Hydroizolacje w budownictwie. Wybrane zagadnienia w praktyce", wyd. II, Dom Wydawniczy MEDIUM, Warszawa 2009.
J. Ważny, J. Karyś, „Ochrona budynków przed korozją biologiczną", Wydawnictwo ARKADY, Warszawa 2001.
F. Froessel, „Osuszanie murów i renowacja piwnic", Polcen, Warszawa 2009.
